توضیحات اختلال شخصیت خود ساخته شده
توضیحات اختلال شخصیت خود ساخته شده
اختلال شخصیت نارسیسی (NPD) یک اختلال شخصیت است که در آن فرد احساس بزرگ و مهم و به شدت قدرتمند می دهد. [1] این بیماران مرکز یکدیگرند. آنها ویژه، روشنفکران و ناظران هستند و در ذهن خود، احساس احترام و دلسوزی از ذهن خود در مورد هر گونه نگرانی در مورد نیازها، مشکلات و احساسات دیگران، آنها متکبر و متقاعد کننده هستند، آنها در نظر دارند خود برتر از دیگران است و انتظار می رود که دیگران احترام و تحسین شوند، زمانی که خودشان و جهان اطرافشان نمی توانند صبر کنند اغلب با موارد غیر واقعی و غیر ممکن نا امید می شوند. با توسعه رسانه ها، به ویژه رسانه های اجتماعی که به راحتی در دسترس عموم قرار می گیرند، افزایش اختلال شخصیت اعتیاد نیز افزایش یافته است، اگر چه در رسانه های ما، این مسائل زیاد نیست، اما اگر به رسانه ها دسترسی پیدا کنید، مانند Foxenews، شما می دانید که مشکل روانی ناخوشایند اخیرا موضوع طیف گسترده ای از اخبار بوده است. Narcissism یک اصطلاح عمومی در مورد برخی از افراد عجیب و غریب در اطراف ما هستند که عشق افراطی دارند. در جهان انسان ها، شخصیتی بیش از خود را دوست دارد، اما خودخواهی از خودکفایی آنقدر زیاد است که دیگران را تحت تاثیر قرار می دهد.
ویژگی های اختلال شخصیت شخصی خود
آمار نشان می دهد که اختلال شخصیت بینی بین 1٪ جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و اغلب در میان مردان شایع تر است. شما ممکن است فکر کنید که افراد خودآموز اعتماد به نفس بالایی دارند، اما فروید اعتقاد داشت که کاملا مخالف این ایده است که افراد خودخواه در حال تلاش برای ایجاد افکار یا احساسات منفی (مانند اضطراب، ترس، شرم و گناه) به شیوه ای دیگر. حقیقتا، افراد بی رحمانه خود را دوست ندارند، اما احساسات درونی خود را به نمایش می گذارند تا دیگران را نشان دهند، آنها خود را دوست دارند. در حقیقت، نباید شخصیت یک دولت غیرطبیعی را با شخصی که دارای عزت نفس بالا باشد، اشتباه گرفته شود. فرد با اعتماد به نفس بالا نیز ممکن است فروتن باشد. اما شخصیت روحانی خودخواه و متکبر است.
تست اختلال شخصیتی خودآموز
براساس DSM-IV-TR، شیوع تقریبی اختلال شخصیت فردی، دو تا شانزده درصد جمعیت بالینی و کمتر از یک درصد جمعیت عمومی است. خطر ابتلا به این اختلال در فرزندان افراد مبتلا به بیماری ممکن است بالاتر از دیگران باشد، زیرا آنها احساس غرورآمیز همه قدرت (قدرت مطلق)، بینی، زیبایی و هوش در ذهن کودکان خود را احساس می کنند. تعداد افراد مبتلا به این اختلال بیشتر از قبل گزارش نشده است. [3] براساس DSM-5، بروز اختلال شخصیت خود گزارش شده براساس معیار DSM-IV در نمونه های آماری گرفته شده از جامعه، از 0 تا 6.2 درصد متغیر است
اتیولوژی اختلال شخصیتی خودآموزی
خود عدالت بینی (در تخیل یا رفتار)، نیاز به پذیرش و عدم همدلی به عنوان یک مدل نفوذ و فراگیر که از ابتدای بزرگسالی و در زمینه های مختلف آغاز شده است، با نشانه اینکه حداقل پنج نفر به شرح زیر است: احساس خودخواهی بی نظیر مهم است که باید در نظر گرفت (به عنوان مثال، غلبه بر موفقیت و استعدادهای آن یا انتظار داشتن آن به عنوان یک شخص بزرگ و مهم بدون موفقیت). دخالت ذهن او تصور می شود، مانند موفقیت، قدرت، تسلط، هوش، زیبایی یا عشق و عشق. معتقد است که این «استثنایی» است و تنها سایر افراد و نهادهای استثنایی میتوانند او را درک کنند و یا فقط باید در ارتباط با این افراد باشند. باید به طور اساسی مورد تحسین قرار گیرد. احساس مسئولیت، به این معناست که غیر منطقی انتظار می رود که یک رویکرد رضایت بخش و متعهد به آن داشته باشد یا اینکه افراد به تسلیم خویش تسلیم شوند. در روابط بین فردی، آن استثنایی است، یعنی استفاده از امتیازات دیگران برای رسیدن به اهداف خود. عدم احساس همدلی، یعنی تمایل به فهمیدن یا شناخت احساسات و نیازهای دیگران. اغلب از دیگران حسادت می کند و یا معتقد است که دیگران از او حسادت می کنند. نگرش و رفتار او غرق است.
اختلال شخصیت معمولی
افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشان احساس آگاهی خود را می دانند و خود را به عنوان افراد مهم می دانند. آنها فکر می کنند که یک فرد منحصر به فرد است و دیگران باید به نحوی خاص با آنها برخورد کنند. احساس ارزشمندی و تعالی آنها بسیار چشمگیر است. آنها منتقدان را تحمل نمی کنند و اجازه هر گونه انتقاد از آنها را می دهند یا ممکن است نادیده گرفتن کامل انتقاد را نشان دهند. آنها فقط نظرات خود را می پذیرند و اغلب در حرص و طمع به دست آوردن شهرت و ثروت شکوفایی می کنند. روابط آنها شکننده هستند و به این دلیل که طبق قوانین عادی رفتار نمی کنند، ممکن است خون دیگران را بکشد. رفتار استثنایی در روابط بین فردی آنها کاملا بی اهمیت و شایع است
